P.I. Çajkovski
“Liqeni i mjellmave”
5.4.2024

Dirigjent: Bisera Chadlovska
Koreografi: Viktor Jaremenko (Ukrainë)
Skenograf: Andrej Zlobin (Ukrainë)
Kostumograf: Gana Ipatieva (Ukrainë)
Repetitorë: Goran Bozhinov, Aleksandra Mijalkova,
Sasha Evtimova, Dafina Daniloska – Koçevska
Koncert–mjeshtër: Verica Lambevska
Dizajni i dritës: Millço Aleksandrov

Marrin pjesë:
Odeta / Odilia: Marija Kiçevska Shokarovska
Princi Zigfrid: Francisco Himenez Ruiz (Spanjë)
Rotbart: Balazh Loçei (Hungari)

Merr pjesë ansambli i baletit dhe orkestra e Operës dhe Baletit Nacional

Sinopsis

Hyrje

Siegfried i ri është zhytur në ëndrrat dhe fantazitë e tij për vajzën imagjinare me të bardha. Por, është thjesht një iluzion. Me shpresë për ta takuar dhe për t’u dashuruar me të, ai bie në gjumë. Papritur shfaqet një njeri i çuditshëm – është magjistari i së keqes – Rotbart. Ai mëson për ëndrrat e djalit të ri dhe vendos të provojë se dashuria e vërtetë është vetëm një shpikje e shkrimtarëve, poetëve dhe artistëve. Ai krijon kushte, ku do të ketë gjithçka: respekt, famë dhe pasuri, dashuri, tradhti dhe pendim…

Skena e parë

Parku i kalasë

Shërbëtorët e mbretërisë kërcejnë në fushë. Vënë re se princin e ri është duke fjetur në shtëpizë. Ata habiten: ai është i veshur me rroba të çuditshme! Heroi ynë i ri zgjohet. Ku është ai?! Gjithçka rreth tij është e panjohur dhe e çuditshme, të gjithë i përulen. Mësuesi shfaqet dhe i drejtohet me pyetjen – çfarë veshje është ajo? Në çdo moment nëna e tij – Mbretëresha e Madhe – duhet të shfaqet!

Gjithçka është e qartë! – heroi ynë merret për dikë tjetër – dhe më saktë për trashëgimtarin e kurorës – Princin Siegfried! Duket si një ëndërr, por ajo ëndërr është kaq e papritur dhe e këndshme, sepse të jesh një Princ i vogël është kaq joshëse dhe interesante! Heroi ynë është i maskuar. Ai e sheh atë grua për herë të parë, dhe ajo e puth butësisht dhe i jep medaljen e familjes. Festa e gëzuar për nder të tij vazhdon, për nder të ardhjes në moshë të Princit Siegfried. Në mbretëritë e largëta ftesat janë dërguar dhe nuset tashmë janë rrugës. Nesër duhet zgjedhur vetëm një, ai që do t’i pëlqejë princit. Gradualisht errësohet. Çfarë duhet bërë? Sigurisht – menjëherë te liqeni – për të gjuajtur.

Skena e dytë

Liqeni

I ligu Rothbar gëzohet: gjithçka shkon sipas planit të tij të paramenduar. Për t’i shndërruar vajzat në mjellma të bardha. Midis tyre, Odeta e bukur, të cilës Siegfridi duhet t’i betohet për dashuri të përjetshme. Bregu i liqenit. Ata takohen, princi mahnitet nga bukuria, butësia e shpirtit të vajzës. Zemra i dridhet – është i bindur se ka gjetur dashurinë e tij.

Akti II

Skena e tretë

Oborri

Në pallat gjithçka është gati për ceremoninë solemne. Të ftuarit po mblidhen. Është përcaktuar lista e nuseve potenciale. Nuset e bukura magjepsëse nga vende të ndryshme kërcejnë për Princin Siegfried. Por, ai nuk mund të bëjë zgjedhjen e tij – vetëm Odeta dhe dashuria e tij për të jetojnë në zemrën e tij. E papritur për të gjithë bëhet e ditur se po vjen një kandidate e panjohur për nuse. Rotbar përgatiti një tjetër provë për princin: ai përfaqëson mjellmën e zezë – motrën e Odetes – Odilian. Ajo është jashtëzakonisht e bukur dhe i lë në hije të gjithë dhe Siegfried, i magjepsur nga hijeshitë e saj, hedh poshtë të gjitha dyshimet dhe i betohet për dashuri të përjetshme Odilias. Por, çfarë ndodh me të? Pas kësaj, pas betimit, sikur të gjitha magjepsjet zhduken menjëherë dhe Princi ndjen britmën e Odetës dhe zemra e tij vetëm thërret të shohë Odetën! Zot! Sa fajtor është ai! A do të jetë në gjendje njeriu i dashur ta falë gabimin e tij? Në pallat fillon paniku. Rotbar gëzohet përsëri, duke e ditur se më e keqja nuk ka ardhur ende për Siegfried.

Skena e katërt

Liqeni

Liqeni është i trazuar, ka një stuhi ! Odeta nuk gjen vend, i qan shpirti. Rotbar është në kontroll të situatës. Ai është duke pritur për Siegfried në provimin vendimtar të përgatitur për të. Siegfried shfaqet. E theu mallkimin! Ai e tradhtoi dashurinë e tij! Ai shkatërroi idealin e tij!

Ai i kërkon Odetës që ta falë dhe përpiqet t’i shpjegojë asaj se dikush po menaxhon njohuritë e tij. Ai nuk mund të veprojë kështu dhe të tradhtojë dashurinë e tij! Një gjeni i së keqes shfaqet para tyre – Rotbar, dhe Siegfried e kupton se kush ishte ai njeri: të dy mjellmat dhe Odeta i nënshtrohen magjisë së tij, se ai vetë, Siegfried, nuk është aq i fortë sa t’i rezistojë asaj force të zezë. Vetëm harku mund ta ndalojë këtë demon! Siegfried gjuan harkun e tij drejt Rotbarit dhe, Oh, Zot! Dashuria është e tradhtuar! E keqja nuk dënohet! I dashuri ka vdekur! Siegfried është përtej dëshpërimit. Nuk ka vend për të në këtë botë, por ai do të jetë së bashku me Odetën të paktën në parajsë. Ai sakrifikohet për dashurinë dhe hidhet në humnerë…

Epilogu

Rrezet e para të diellit dalin në horizont… Magjistari i keq është i zhgënjyer: dashuria ekziston ende, nëse ka vetëmohim për atë ndjenjë të shenjtë. Ai e ndal ëndrrën. Djali i ri zgjohet… A ishte në ëndërr dhe u zhduk pa lënë gjurmë??! Jo! Dashuria e tij dhe ndjekja e idealeve nuk u zhdukën! Gjithçka që ka mbijetuar, fatmirësisht i ka mbetur. Dhe këtu, si shpërblim, fati i dërgon një dhuratë të paçmuar. Një vajzë shfaqet para djalit. Ajo – është ajo e vërteta, për të cilën ai ëndërron gjithë jetën, kështu ishte Odeta në ëndrrën e tij. Ajo është ajo që ai e do dhe e admiron!!! Ata drejtohen me vrap drejt njëri-tjetrit, drejt lumturisë së tyre! Ata kanë një ëndërr, kanë dashuri! Ata kanë Ai dhe Ajo. “U bëftë vullneti yt, mbretëria jote të vijë në qiell dhe në tokë…”

E gjithë kjo vërehet nga Gjeniu i së Keqes – Rotbar. Ai është i fortë, por të mposhtë dashurinë e vërtetë nuk është në fuqinë e tij. Për ta shkatërruar – nuk është e mundur, por është e mundur të fitosh!!! Rotbar largohet.