“MADAM BATËRFLLAJ”- Xhakomo Puçini

Dirigjent: Miron Mikhajlidis – Greqi
Asistent dirigjente:  Katerina Stojkovska
Regjisor: Aleksandar Tekeliev (Bugari)
Asistent dirigjentë: Trajko Jordanovski, Ljupka Jakimovska
Skenograf:  Zhivojin Trajanoviq
Kostumografe:  Lira Grabull
Mjeshtër i koncerti:
Asistent mjeshtër të korit: Jasmina Gjorgjeska, Gjurgica Dashiq
Korepetitorë:  Elena Siljanoska, Janinka Nevçeva
Ispicientë: Dragan Kostadinoviq
Sufler: Nevena Georgieva

Performojnë:
Ço Ço San – Hiroko Morita – Japonia
Pinkerton – Gjorgji Cuckovski
Sharples – Florin Estefan – Romani
Suzuki – Marika Popoviq
Goro – Dejan Stoev
Bonzo – Neven Siljanovski
Jamadori – Jane Dunimaglloski
Kejt Pinkerton Pinkerton – Sonja Pendovska Madevska
Nëna e Ço Ço Sanit – Valentina Dimitrievska
Djali i Ço Ço Sanit
Komisari – Nikolla Stojçeski
Oficeri – Marko Gapo
Shërbetori –
Mornari
Samurajët –Aleksandar Tarabunov, Ognen Zdravkovski
Jakuside –

Kori dhe orkestra e Operës dhe e Baletit Nacional

Sinopsi
AKTI I

Nagasaki, Japoni, në fund të shekullit të nëntëmbëdhjetë. Në një tarracë të lulëzuar mbi portin e Nagasakit, kapiteni i marinës amerikane Benjamin Franklin Pinkertoni, inspekton shtëpinë që ka marrë me qira nga ndërmjetësi i martesës, Goro, i cili gjithashtu i siguroi atij geishën femër Ço Ço San, e njohur si Madam Batërfllaj. Konsullit amerikan, Sharplles, Pinkertoni i shpjegon filozofinë e një marinari që lundron nëpër botë në kërkim të kënaqësive. Në këtë moment ai është i magjepsur nga e butësia e Ço Ço Sanit, e cila mund të dëgjohet në distancë duke kënduar me gëzim për martesën e saj. Duke hyrë e rrethuar nga miqtë e saj, ajo i tregon Pinkertonit se si, kur familja e saj ra në kohë të vështira, ajo duhej ta siguronte jetesën si Geisha. Të afërmit e saj vrullshëm, duke shprehur zhurmshëm mendime për martesën e tyre. Ço Ço San i tregon dhëndrit të saj trashëgiminë familjare dhe i tregon atij për qëllimin e saj për ta marrë përsipër besimin e tij të krishterë. Komisioneri mbretëror kryen ceremoninë e martesës dhe të ftuarit ngrenë dolli për çiftin. Festimi ndërpritet nga xhaxhai i Ço Ço Sanit, prifti budist bonzo, i cili mallkon vajzën për refuzimin e religjionit të të parëve të saj. Pinkertoni i inatosur i largon të ftuarit. Vetëm me Ço Ço Sani në kopshtin e ndriçuar nga hëna, ai i fshin lotët e saj dhe ajo bashkohet me të për ta kënduar dashurinë e tyre.

AKTI II

Tre vite më vonë, Ço Ço Sani, pret kthimin e burrit të saj. Ajo qëndron pranë derës me sytë e ngulur në port. Shërbëtorja ankohet se u kanë mbetur pak para, por Ço Ço Sani ka shpresë se një ditë anija e Pinkertonit do të shfaqet në horizont. Sharpllesi sjell një letër nga oficeri, por përpara se ai të mund t’ia lexojë atë Ço Ço Sanit, Goro arrin me një kërkues për dorën e saj, princin e pasur Jamadori. Ço Ço Sani e refuzon ndërmjetësuesin dhe princin, duke këmbëngulur se burri i saj nuk e ka lënë akoma. Kur ngelin vetëm, Sharpllesi i’a lexon letrën dhe i thotë se Pinkertoni mund të mos kthehet. Ço Ço Sani i tregon atij fëmijën e saj, Doloresi duke i thënë se kur Pinkertoni së shpejti të mësojë se ka një djalë, ai me siguri do të kthehet. Nëse ai nuk do të kthehet, ajo do të vdiste më shpejt sesa të kthehej në jetën e saj të mëparshme. E prekur nga përkushtimi i saj, Sharplles largohet pa treguar përmbajtjen e plotë të letrës. Ço Ço Sani në një moment dëshpërimi dëgjon të shtënash topi. Duke rrëmbyer teleskopin, ajo zbulon se anija e Pinkertonit po hyn në port. Ndërsa bie nata, Ço Ço Sani, Suzuki dhe fëmija fillojnë pritjen e tyre.

AKTI III

Përderisa zbardh agimi, Suzuki këmbëngul që Ço Ço San të pushojë. Duke i kënduar ninullë fëmijës së saj, ajo e çon atë në dhomën tjetër. Pas një kohe të shkurtër, Sharplles hyn me Pinkertoni, e ndjekur nga Kejti, gruaja e tij e re. Kur Suzuki e kupton se kush është amerikani, ajo pranon ta ndihmojë për t’i dhënë lajmin zonjës së saj. Pinkertoni, i kapërcyer nga faji, i jep një përshëndetje të butë vendit të lumturisë së tij të mëparshme dhe largohet shpejt. Kur Ço Ço Sani shkon përpara duke pritur ta gjejë atë, ajo gjen Kejtin.Ço Ço Sani, zemërthyer pranon ta dorëzojë nga fëmijën esaj nëse babai i tij kthehet për të. Atëherë, ajo merr shpatën me të cilën babai i saj kreu vetëvrasje dhe përkulet para statujës së Budës, duke zgjedhur të vdesë me nder në vend që të jetojë me turp. Ndërsa ngre tehun, Suzuki e fut fëmijën në dhomë. Me një falje të përlotur, Ço Ço Sani e dërgon atë në kopsht për të luajtur dhe më pas godet veten me thikë. Teksa vdes, ajo dëgjon Pinkertonin duke e thërritur emrin e saj.